هواللّه

ای ياران عبدالبهاء، در اين دور الهی و عصر ربّانی اساس اصلی و مقصد حقيقی وحدت عالم انسانيست تا بسبب اين اتّحاد و اتّفاق جميع منازعات و مخاصمات از بين بشر برخيزد و شاهد وحدت حقيقيّه در انجمن عالم جلوه نمايد حال مروّج اين وحدت بايد احبّای الهی باشند تا بقوّه رحمانی ظلمات بيگانگی از عالم انسانی زائل نمايند و دلبر يگانگی در نهايت صباحت و ملاحت عرض جمال فرمايد اگر چنانچه در ميانه خود ياران ادنی اغبراری باشد ديگر چگونه چنين امر عظيم تحقّق يابد لهذا بايد هر يک از ياران بدل و جان سعی بليغ فرمايد که ادنی غباری بر آئينه وحدت اصليّه ننشيند و روز بروز محبّت و الفت و مؤانست و معاشرت و ملاطفت در بين احباب تزايد يابد.

الهی الهی انّی اغبّر جبينی و اعفّر وجهی بتراب الذّل و الانکسار الی ملکوت الاسرار و أدعوک بقلب خاضع خاشع مبتهل متضرّع مجترح منتزع الی عتبة قدسک فی عالم الانوار أن تخرق حجبات الکثرات حتّی يتجلّی جمال الوحدة الاصليّة فی القلوب بآيات بيّنات ربّ اجعل احبّائک أمواج بحر احديّتک و نسائم رياض فردانيّتک و نجوم سماء الالفة و الوداد و لئآلئ بحور المحبّة و الرشاد حتّی يشربوا من معين واحد و يستنشقوا من هواء واحد و يتنوّروا بشعاع واحد و يتوجّهوا بکلّيّتهم الی عالم التجريد و مرکز التوحيد إنّک أنت المقتدر العزيز الکريم المتعالی المجيد. ای ياران عبدالبهاء، بعد از قرائت اين نامه نوزده نوزده در امکنه متعدّده و ازمنه مختلفه از احبّای فرقانی و کليمی اجتماع نمائيد و بعد از تلاوت و قرائت آيات و مناجات نامه اين مشتاق را بخوانيد و مناجات را تلاوت کنيد و بايکديگر مصافحه و معانقه نموده و ميثاق الفت و يگانگی را تجديد نمائيد و عليکم التّحيّة و الثّناء ع‌ع