هُواللّه¹

ای اماء الرّحمن مدرسه بنات اهمّ از مدرسه ذکور است زيرا دوشيزگان اين قرن مجيد بايد نهايت اطّلاع از علوم و معارف و صنايع و بدايع اين قرن عظيم داشته باشند تا بتربيت اطفال پردازند و کودکان خويش را از صغر سنّ تربيت بکمال نمايند.

و اگر مادر چنانکه بايد و شايد حائز فضائل عالم انسانی باشد اطفال مانند فرشتگان در نهايت کمال و جمال و آداب پرورش يابند. پس اين مدرسه بنات که در آن سامان تأسيس شده بايد مشمول نظر احبای الهی گردد. و مورد اهتمام نفوس رحمانی شود. معلمانيکه در اين مدرسه هستند اماء مقرّبه درگاه احديّتند زيرا امتثال اوامر مقدّسه جمال مبارک نموده اند و بتربيت اطفال اناث برخاستند. روزی آيد که اين دختران مادران گردند و هر يک در نهايت ممنونيّت بدرگاه احديّت تضرّع و زاری نمايند و اين معلّمات را نجاح و فلاح و رستگاری طلبند و علوّ درجات در ملکوت ربّ الايات خواهند. اين مدرسه را مدرسه موهبت نام نهيد. ع ع