هُواللّه

ای انجمن مقدّس و جنود آسمانی¹ هر دم که مقاصد عاليه و علويّت همّت شما بخاطر آيد جان و وجدان بوجد و طرب آيد، و سبب سرور و اميدواری گردد که در اين روز که ظلمت شديده حرب و قتال در آسيا و افريقا احاطه نموده و غبار منحوس بغض و عداوت آفاق را تاريک کرده. الحمدللّه آن انجمن مانند شمعها افروخته اند و مانند ستاره ها درخشنده اميد چنان است که نورانيّت صلح و سلام و روحانيّت حبّ و وفاق شما ولو بتدريج اين ظلمت را از جهان براندازد و آفاق روشن شود.

حضرت بهاءاللّه بجهت حصول اين موهبت کبری شصت سال پيش اساس اين بنيان را بگذاشت و چهل سال و کسوری قبل از اين مقصد خويش را بملوک بنگاشت. حال بايد اين تخم پاک را که افشانده در خاک است آبياری نمود الحمدللّه آن ياران موافق دهقانی ماهر هستند لهذا دعوت آن نفوس محترمه سبب سرور من شد. و انشآءاللّه در بهار با کمال اشتياق بآن صفحات شتابم و خواهش دارم که احترام قلبيّه و محبّت وجدانيّه مرا قبول فرمائيد ع ع