هُواللّه

ای سهيم و شريک عبوديت عبدالبهاء ¹. نامه رسيد سئوال فرموده بوديد که خير خواهی دولت و ملّت بنصّ قاطع از فرائض دينيّه است. و همچنين ستّاری و خطا پوشی از لوازم ايمان و ايقان بحضرت احديت در اين صورت چه بايد کرد اگر از نفسی خيانتی بدولت وملّت صادر بايد ستر نمود يا آنکه بامنآء دولت و رؤسای انجمن ملّت عرض و بيان کرد. حکم اوّل نصّ قاطع و واجب الاجر است امّا ستّاری در اموريست که ضرّش بنفس فاعل عائد نه بدولت و ملّت و جمعيّت بشريّه و نوع انسانی راجع.

مثلاً اگر شخصی ارتکاب فسقی نمايد يا آنکه عمل قبيحی از او صادر شود که ضرر راجع بنفس آن شخص است مثل اينکه تعاطعی شرب کند و يا مرتکب فحشائی گردد در اين مقام ستّاری مقبول و خطا پوشی محمود. امّا اگر نفسی دزدی نمايد مال ديگری بربايد در اين مقام ستر ظلم بر صاحب مال است هر چند در حق سارق ستّاری عنايت است ولی در حق آن بيچاره مظلوم که اموالش منهوب گرديده عين تعدّی و ظلم است اين ميزان است که بيان شد. و با وجود اين نبايد پا پی ظهور نقائص ناس شد تحرّی لازم امّا باندازه ئی. نه اين که نفسی شغل و عمل خويش را اين قرار بدهد که فلان شخص ظلمی نموده و فلان کس تعدّی کرده و از مأمورين چه خيانتی ظاهر شده اوقات خويش را در حصر در اين نمايد اين نيز غير مقبول.

جناب عباس خان را از قبل اين عبد تحيت مشتاقانه برسان و بگو الحمدللّه همنام منی و اميدوارم که همگام من گردی و آن عبوديت آستان مقدس است و عليک البهاءالابهی بامة اللّه الموقنه فردوس خانم تحيت محترمانه برسان و بگو بايد مانند جناب خان که مردان را بمحبت اللّه مفتون و شيدا نموده تو نيز نسوان را بانجذاب و التهاب آری و سبب هدايت آنان گردی. از فصل موفور ربّ غفور رجا مينمايم که کنيز عزيزش امة اللّه المتصاعده فاطمه را در جوار رحمت کبری و در حديقه لقا فائز بمشاهده جمال ابهی نمايد. جناب معين الحکما را از قبل اين ضعيف القوی تحيت ابدع ابهی ابلاغ کن و اين مناجات برسان و عليک البهاء الابهی ع ع