هُواللّه

ای ياران الهی جناب آقا غلام حسين. نامه نگاشته و نامهای مبارک ياران مرقوم داشته و از برای هر يک مکتوب منفرداً خواهش نموده. ولی اين عبد نه چنان مشغول که بيان توانم شب و روز دقيقه ئی فرصت بيان و مهلت تحريک بنان نيست اکثر اوراق بی جواب ماند و از اين گذشته اوراق از اطراف چنان متراکم که نفوس متعدّده از عهده خواندن بر نيايند چه رسد بنگارش جواب باوجود اين. اين عبد جميع مکاتيب را بکمال سرعت از نظر بگذراند و بر مضمون اطلاع يابد و بقدر امکان در جواب قصور نشود. امّا مکاتيب اروپ و امريک از بيست و سی يک جواب داده شود.

باری با وجود جميع اين مشاغل و غوائل و عدم فرصت و مهلت باز بنگارش اين نامه پرداختم تا بدانيد که قلب اين زندانی چه قدر تعلّق باحبای روحانی دارد بهيچ منعی ممنوع نگردد و بهيچ شغلی مشغول نشود. مختصر اين است که در اين ايّام نفحه مشگبار بر آفاق ديار عنبر نثار است و خاور و باختر در حرکت و اهتزاز آوازه کلمة اللّه جهانگير گشته وصيت امراللّه شمع هر انجمن گرديده. آذان جميع ملل ممدود ببقعه مبارکه و ندای الهی از مطاف ملاء اعلی گوشزد شرق و غرب لهذا اميد چنان است که عنقريب اهتزازی عظيم در امم قريب و بعيد افتد. و رايت ملکوت ابهی در خاور و باختر موج زند ولی احبّای ايران بايد در اين ايّام اغتشاش بنهايت حکمت حرکت فرمايند و بخير خواهی شهريار جديد مشغول گردند و بدرگاه احديت عجز و نياز نمايند و جزع و زاری فرمايند تا سرير جهانبانی ايران مؤيّد شود و بين دولت و ملّت ارتباط و التيام تام حاصل گردد .

ای ياران الهی تا توانيد باطوار و اعمال مردمان را بيدار نمائيد و هوشيار کنيد. اگر بوصايا و نصايح جمال مبارک روحی لاحبّائه الفداء رفتار و کردار شود تبليغی بليغ است و سبب انتشار روح جديد لهذا بايد با جميع ناس استيناس جوئيد و با جميع ملل مؤانست طلبيد. نفسی را اعتراض نکنيد کسی را دلگير ننمائيد دلها بدست آريد و نفوس را از دام و شست برهانيد بلکه بد خواهانرا خير خواه باشيد. و دشمنان را يار دل و جان گرديد. بيگانه را آشنا دانيد و اغيار را يار شمريد نوعی رفتار کنيد که قوه جاذبه وجود است و طرزی بگفتار پردازيد که مغناظيس مقام محمود هر چند دشمنان و بد خواهان دست تطاول گشودند و بکذب و بهتان پرداختند. شما بايد اهميّت باين تطاول و عدوان ندهيد بالعکس معامله کنيد و الفت جوئيد و بگوئيد ما از نفسی گله نداريم و شکايت نخواهيم و ميدانيم که جميع امور بقدر مقدور است و قضای محتوم. ما سبب نبينيم و مسبب را نگريم آمرزش طاغيان خواهيم و در درگاه احديت شفاعت باغيان جوئيم و بقدر امکان هر بدخواه را دوست مهربانيم و باهر با غرض بی خيال و بيمرض از خدا خواهيم که خفتگان بيدار شوند و غافلان هوشيار گردند و دائماً بدعا مشغوليم و عجز و نياز نمائيم. و عليکم البهاء الابهی ع ع