هُواللّه

ای ياران مهربان من. ¹ عبدالبهاء از حسرت شما غريق دريای احزان و آلام و اسير زنجير غم و اَلم بی پايان با چشمی گريان و قلبی سوزان بدرگاه حضرت يزدان مناجات نمايم تا از جمله زائرين محسوب شويد و در درگاه احديّت مقبول گرديد. و در اين ممنوعی حکمتی است عنقريب آشکار گردد. ولی بحقّ اليقين بدانيد که اين حرمان در آستان نور مبين اعظم از وصول بمقام عظيم است زيرا نفس حسرت جوهر زيارت است و احتراق از آتش اشواق ماء زلال وصال. من شب و روز بياد شما هستم آنی فراغت ندارم و از فضل بی منتهی اميد چنانست که مانند ويس قَرَنْ در عدن باشيد و نَفَس رحمان از جانب شما بمشام اين ممتحن رسد. اين بُعد عين قُرب است و اين فصل حقيقت وصل. اهمّ امور در اين يوم سرور و حبور در بلايای موفور است. اين است که بايد بتمام قوّت بر اعلآء کلمه ربّ غفور پرداخت و در جهان حشر و نشور انداخت و در موارد بلا صبور بود و در محبّت اللّه قوی و غيور بايد اغيار را فراموش کرد و بوفا بخدمت يار مهربان پرداخت تا آهنگ ملاء اعلی بگوش آيد و مانند دريا پر جوش و خروش شويد تا جمال ابدی جلوه نمايد و موهبت سرمديّه حاصل شود.

ای ياران عزيز من در حالتی که خطر از جميع جهات عبدالبها را احاطه نموده بياد شما مشغول و بذکر شما مألوف و از درگاه احديّت عون و عنايت طلبد. پس شکر کنيد خدا را که مؤيد بچنين الطافيد و موفّق بچنين اقتراف ياران رحمانی را جميعاً تحيّت ابدع ابهی ابلاغ داريد و بالطاف حضرت بديع الاوصاف نويد دهيد و در موارد بلا نوازش کنيد الهی الهی تری عبادک المخلصين لک الدّين و ارقّائک المقرّبين المنجذبين الی النّور المبين قد طووا السّهول و النّجود و الوهاد و قطعوا النّهور و الوعور و اجبال خائضين فی عباب البحار ليصلوا الی بقعة الانوار مطلع الآثار مرکز الاسرار مطاف الابرار و مقبّل الاحرار مشتعلين بنار محبّتک خافقين القلوب حبّاً بجمال احديّتک الی ان قرب الوفود و دنی الورود قد اکتسبت النّفوس ما حال بينهم و بين الوصول فمنعوا عن الحضور و حرموا مشاهدة مشاهد الظّهور فبکت عليهم السّمآء بالدّموع و قامت قيامة الآماق وسالت عنها السّيول فار تفعت الزّفرات من القلوب و تغرغرت النّفوس بحشرجة من الصّدور ترانی يا الهی محترق الاحشآء و فائض العين بالبکآء تأثراً من حرمانهم عن مشاهدة هذه البقعة النّورآء. ربّ قدّر لهم الفوز و الفلاح و ايّد هم باعظم النّجاج و وفّقهم بعون من الملاء الأعلی و انشر بهم نفحات القدس فی کل الانحآء و استقمهم علی امرک الّذی يتزلزل به الجبال الرّاسيات و لا تقاومه قدرة الممکنات و لا يقابله کل الموجودات ربّ اجعل لهؤلآء مقاعد الصّدق فی ملکوتک الابهی و اظفر بهم علی النّفس و الهوی و وفّقهم علی اعلاء کلمتک بين الوری و اجعل لهم لسان صدق الی ابد الآباد انّک انت الکريم العزيز الوّهاب. و انّک انت الرّحمن الرّحيم. ع ع