هُواللّه

ای ياران مهربان. ¹ نامه ئی محرمانه از شاگردان مدرسه تربيت رسيد هر چند مضمون مبالغه است ولی مصلحت چنان ديدم که در اين خصوص مشورتی نمائيد و قراری بدهيد اگر چنانچه مدرسه ناقص است البتّه صد البتّه اکمال نمائيد زيرا اگر از اين مدرسه بمدارس ديگر روند عاقبت در خلق و خوی آنان فتوری حاصل شود. منجمله چند تلميذ از مدرسه تربيت بمدارس پاريس فرستادند اميدوارم که در پناه حفظ و حمايت جمال مبارک باشند. ولی تلامذه سائره ايرانی در ممالک فرنگ جز پريشانی فکر و هوی و هوس چيز ديگر استفاده ننمايند دل بدرس ندهند همواره مشغول بتلفيق ما لا يعنی گردند. سئوالاتی از علوم و فنون ماديّه شد ملاحظه گرديد که در علوم عاديّه ماديّه جاهل و ناقصند تا چه رسد بعلوم عاليه. ولی در کمال غرور از مسائل سياسيه و اجتماعيه و هتک نواميس انسانيّه و خرق شرايع الهيّه دم زنند. ای کاش از عالم سياسی و روابط هيئت اجتماعيه خبری داشتند بسيار خود خواه و خود پسند. ولی بکلی از فضائل عالم انسانی حتّی فنون موجوده در مدارس بيخبر نهايت آمالشان اين که گويند ما در مدارس عاليه پاريس تحصيل نموديم پس بايد نفس مدرسه تربيت را مکمل نمود تا احتياج بمدارس خارجه نماند. و عليکم البهآء الابهی. ع ع