هُواللّه

ربّ و مؤيّد کلّ جمع انعقد لاعلاء ¹کلمة رحمانيّتک و موفق کلّ عصبة اتّفقت علی خدمة عتبة فردانيّتک اسئلک بجمالک المستتر فی عوالم غيبک الابهی ان تشمل هؤلآء لحظات عين رحمانيّتک و تؤيد هم بشديد القوی و تشدد از رهم بقوّتک النّافذة الجارية فی کلّ الاشيآء انّک انت سميع الدّعاء و انّک لعلی کلّ شئی قدير.

اليوم محفل شور را اهميّت عظيمه و لزوميت قويه بوده و بر جميع اطاعت فرض و واجب علی الخصوص که ارکان ايادی امر هستند ولی بايد بنوعی مذاکره و مشاوره کرد که اسباب و اختلافی فراهم نيايد و آن اين است حين عقد مجلس هر يک بکمال حرّيت رأی خويش را بيان و کشف برهان نمايد اگر ديگری مقاومت ميکند ابداً او مکدر نشود. زيرا تا بحث در مسائلی نگردد رأی موافق معلوم نشود و بارقه حقيقت شعاع ساطع از تصادم افکار است در نهايت مذاکره اگر اتفاق آراء حاصل گردد فنعم المراد و اگر معاذ اللّه اختلاف حاصل شود باکثريت آراء قرار دهند و چون قراری از قرارهای شور را احبّا يا بعضی استنکاف نمايند اجزاء با کسی معاتبه و مجادله ننمايند سکوت کنند و باين عبد مرقوم دارند و ديگر آنکه مذاکره در محفل شور را کسی نبايد نقل کند و در بدايت اجتماع بايد طلب توفيق خاص بجهت اعليحضرت شهرياری نمايند و التماس تأييد تامّ بجهت حضرت صدارت پناهی کنند و ابداً در مجلس شور از امور سياسيه دم نزنند بلکه جميع مذاکرات در مصالح کلّيه و جزئيه اصلاح احوال و تحسين اخلاق و تربيت اطفال و محافظه عموم از جميع جهات باشد

و اگر چنانچه نفسی بخواهد کلمه از تصرفات حکومت و اعتراضی بر اولياء امور نمايد ديگران موافقت ننمايند زيرا امراللّه را قطعيّاً تعلق بامور سياسيه نبوده و نيست امور سياسيه راجع باوليای امور است چه تعلّقی بنفوسی دارد که بايد در تنظيم حال و اخلاق و تشويق بر کمالات کوشند. باری هيچ نفسی نبايد که از تکليف خود خارج شود. ع ع