هو الأبهی

ای ناظر الی اللّه، آنچه مرقوم بود مفهوم و معلوم گشت نفحه خوشی از گلزار معانيش استشمام گرديد و حلاوت شديدی در عبارات و کلماتش موجود بود فنعم المنشئ و المملی حمد خدا را که دليل واضح لائح بر ثبوت و رسوخ بود و شواهد استقامت بر امر سلطان وجود در روضه مبارکه روحی لعتبة الطّاهرة فداه طلب عفو و غفران از حضرت يزدان شد و همچنين استدعای توفيق و تأييد بجهت آنجناب و انجال و مخدّرات مذکورين در مکتوب گرديد از فضل و موهبت حضرت احديّت اميدواريم که موفّق بر آنچه رضای الهی است بشوند جناب ميرزا احمد علی عليه بهاء اللّه الأبهی را مشتاق و بتکبير ابدع ابهی ياد می‌نمائيم و البهآء عليک عبدالبهآء ع