هو اللّه

ای عبدالحسين، عنوانی شيرين تر و خوشتر و دلکشتر از اين نيافتم که ترا بآن خطاب کنم زيرا اين اسم دلالت بر عبوديّت جمال مبارک ‌می‌نمايد. عبدالحسينی و نور دو عينی و مقبول وزينی ديگر چه خواهی اگر موفقّ بآن گردی. زيرا امری در عالم وجود مقبولتر و محبوبتر و مشهورتر از عبوديّت جمال مبارک نيست و اين اسم دلالت بر آن دارد، ولی ای جان من شروطی دارد که بايد بآن قيام کنی تا اسم با مسمّی گردد. و اگر آن شروط حاصل نشود فسوجن و مسمّن البتّه بهتر از آن مسمّی است. مزاح ‌می‌کنم تا بخندی و سبب فرح و شادمانی ياران گردی. من دعا ‌می‌کنم که تو اسمی با مسمّی يابی. طوبی لک من ذلک ای خوشا بحال تو ای خنک آن کسی که اسمش و رسمش و خَلقش و خُلقش بندگی آستان مقدّس باشد و عليک التّحيّة و الثّنآء ع ع