هو الأبهی

ای مشتعل بنار محبّت الهی، آنچه از قلم آن نفس زکيّه تحرير يافته بود بکمال حبّ قرائت شد و بستايش حضرت پروردگار زبان گشوديم که بفضل و موهبت خويش عبادی تربيت فرمود که بعد صعود جمال قدم روح الوجود لتراب مقدم احبّائه الفدا چون اشجار حديقه رحمن اصلها ثابت فی الأرض و فرعها فی السّمآء ثابت و نابت گشتند نفحات محبّت اللّه از رياض قلوبشان منتشر بآفاقست و انوار عرفان از وجوهشان ساطع. در سبع طباق مظاهر استقامتند و مطالع عنايت نجوم سمآء هدايتند و زهور گلزار موهبت در لوح منشور کائنات آيات توحيدند و بين جنود وجود رايات ربّ مجيد. يأجوج شبهات را سدّی از زبر حديدند و مأجوج تزلزل و اضطرابرا شهابی مبين بر عهد و پيمان الهی ثابت و راسخند و بر حکم و ميثاق رحمانی مستقيم و قائم و البهآء عليک ع ع