هو اللّه - ای يار نازنين، آنچه نگاشتی و در دل داشتی…

عبدالبهآء
اصلی فارسی

هو اللّه

ای يار نازنين، آنچه نگاشتی و در دل داشتی پديدار و خواهش آشکار گشت هر چه ناله و فرياد کنی و آرزوی جانفشانی در راه آندلبر مهربان جوئی سزاوار و شايانست ولی چون چنين انديشی در هر دمی جانی بيفشانی از خدا خواهم که آرزوی تو و مرا هر دو روا فرمايد تا هر يک در جانفشانی پرچمی برافرازيم. امّا تو چون به بندگی خدا پرداختی و راز پنهان آموختی و فارسيانرا بخداوند مهربان خواندی در هر دم جانفشانی براستی. زردشتيان روی پيشينيانرا سفيد نمودند و پاکی نژاد را پديد کردند. من از آنان خوشنودم پس بايد بجوشند و بخروشند تا هر همکيش را خوش انديش کنند و هر بيگانه را يار و خويش نمايند. آندم نيروی پروردگار پياپی رسد و ياری آمرزگار دم بدم ديده شود و از برای پدر و مادر که بجهان ديگر رفته‌ اند و از سرچشمه زندگانی جاودانی بی‌ بهره بودند اگر خواهش آمرزش شود در درگاه خدا پذيرفته ميشود. از برای خداداد دل آسوده دار آن سر گشته کوی يار بگلزار يزدانی شتافت و زندگی جاودانی يافت جانت خوش باد ع ع


منابع
محتویات