هو اللّه

يا من تمسّک بالعروة الّتی لا انفصام لها، حمد کن خدا را که از کأس ثبوت و رسوخ نوشيدی و بعروه وثقای استقامت تشبّث نمودی از خمر عرفان مخمور شدی و از بيت مطمور ببيت معمور پی بردی. پس پيمانه پيمان بدست گير و از خمخانه عهد الهی دوستانرا سرمست کن و بازار متزلزلين را شکست ده. جامه سکون بدر و جام طهور بنوش و با يار حقيقی دست در آغوش شو. از فضل و موهبت الهيّه نفوسی مبعوث گشته‌ اند که چون کوه آهنين بر عهد مقيمند و چون بنيان روئين متين و رزين. يأجوج تزلزل را سدّی از زبر حديدند و مأجوج تبلبل را حائلی چون رکن شديد. گردباد افتتان را حاجبند و تُندباد امتحان را حاجز و اميد از فضل و عنايت جمال قدم روحی لاحبّائه الثّابتين فدا دارم که اين خلعت زيبا برقد و بالای آن بنده جمال ابهی سزاوار آيد و چنان راسخ و ثابت باشی که کلّ احبّای آن ديار ثابت و راسخ گردند. و البهآء عليک و علی کلّ من تمسّک بالميثاق ع ع