هُوالأبهی

ای دوستان يزدان، عصر است و جنود نصر متتابع الورود از ملکوت ابهی بيحدّ و حصر. اين سپاه در هجومست و اين نجوم اهل غفلت را رجوم. آيات توحيد مطالع ظاهر و باهر و بيّنات وحدت مشارق واضح و لائح. آهنگ ملکوت ابهی بابدع الحان بلند و گلبانگ عندليب وفا مفرّح قلوب هر هوشمند. سحاب فيض در ريزش است و خورشيد مواهب درخشنده و پر بخشش. جمال قدم چنان الطافی مبذول فرموده که خاک لطافت افلاک يافته و سنگ لعل بدخشان شده قطره حقير حکم بحر محيط يافته و ذرّه ذليل کوکب جليل گشته. پس اين غنيمت را از دست ندهيد و اين ماهی را از شست ننهيد شب و روز بکوشيد که استعداد و لياقت و استحقاق تزايد يابد و روز بروز در مراتب عرفان و ايقان ترقّی نمائيد تا نفوسی محسوب گرديد ياران جمال ابهی و دوستان ربّ اعلی ع ع