هُوالأبهی

ای دلسوخته هجران الهی، آن جمال موعود مليک مقصود سلطان وجود کشف نقاب و هتک حجاب فرمود پرده برانداخت و عَلَم دلبری برافراخت. عرض جمال کرد و رايت اجلال برافراشت تجلّی آفتاب کرد و جلوه جهانتاب چون گل در چمن رخ برافروخت و چون نار سيناء و آتش موسی در سدره ابهی شعله نورانی روشن کرد. با وجود اين فيض شامل و طلوع بدر کامل نابينايان محروم شدند و محتجبان مهجوران بی خردان ممنوع شدند و افسردگان مأيوس حال آن آفتاب بافق عزّت صعود نمود و آن سراج در زجاجه ملأ اعلی برافروخت و ابواب مشاهده مسدود شد و لکن تو که ايّام لقا را ادراک نمودی و بموهبت ربّ ابهی فائز شدی بعروه وثقای تقی متشبّث شو و بحبل متين اخلاق اهل علّيّين متمسّک گرد تا شکرانه اين نعمت نمائی و البهاء عليک ع ع