هُوالأبهی

ای دو زائر مشکين نفس، حمد کنيد حضرت معبود را که بمنتها مقصود جواهر وجود فائز گرديديد دشت و صحرا و کوه و دريا قطع نموديد و بکعبه حقيقی سرمنزل جانان وارد گشتيد حول مرکز دوائر غير متناهيه طواف نموديد و مشام بنفحات قدس تربت مقدّسه معطّر کرديد. خاک آستان مبارک را کحل الجواهر بصر نموديد و روضه منوّره را سقايت و آبياری کرديد اين فضل و موهبت هر چند حال قدر و مقامش معلوم نيست ولی عنقريب آثارش ظاهر گردد و انوارش باهر شود شمعش اشراق نمايد و آتشش در قلب آفاق شعله زند. باری در هر دمی صد هزار شکر نمائيد که باين موهبت کبری موفّق گرديديد ع ع