هُوالأبهی

ای ناطق بثنای حقّ و متمسّک بعهد و پيمان الهی، چنديست که از گلزار اسرارت نسيمی مشکبار نوزيده و از گلشن احوالت شميمی عنبر نثار نرسيده چرا ساکت و صامتی و واله و هامد وقت نطق و بيانست و هنگام غريّدن چون شير ژيان اگر آهنگ اوج اعلی داری پری بگشا و اگر توجّه بمنظر ابهی داری پروازی بکن و اگر سلسبيل معين حيوان طلبی در ظلمات بلايا بشتاب و اگر شهادت کربلا جوئی در بحر کرب و بلا خوض کن از چيزی فتور ميار و قصور مساز آنچه در سبيل الهی از احوال و حوادث و طوارد و مصائب و موارد حاصل کلّ تأکيد در تأييد است و بشارات ربّ مجيد مقصود اين است که منتظر چه روزی و مراقب چه ايّام وقت ميگذرد عنايت جمال قدم در حقّ آنجناب در منتها درجه بود و الطاف ملکوت ابهی اميدواريم که مستمرّ باشد و البهاء عليک ع ع