هُوالأبهی

ای ورقه طيّبه شکر کن خدا را که منتسب بآن جان پاکی و ثمره آن شجره پر طراوت از رشحات سحاب افلاک قسم بجمال قدم که آن منجذب بنفحات قدس از ملکوت ابهی بتو ناظر و منتظر ظهور آثار شعله نار محبّت اللّه پس تو چون جزء ممتزج باو بودی انشاءاللّه بعون و عنايت الهيّه سلاله او را از پستان محبّت اللّه شير دهی و از معين معرفت اللّه بنوشانی و در آغوش عنايت بپروری تا اين دو فرع بکمالات اصل ظاهر و عيان گردند و فی الحقيقه سلاله جان و دل او باشند نه اولاد آب و گِل از حقّ ميطلبيم که موفّق و مؤيّد گردی ع ع