هُوالأبهی

ايّها الفرع النّضير من شجرة الشّهادة، نامه مفصّل آنجناب ملاحظه گرديد ولی بهيچوجه مصلحت نبود که ورقه ساکنه ساکته صامته بخواند و مطّلع گردد. زيرا اگر مطّلع شود چنان تعلّقی بشما دارد که شب و روز گريه و لابه و ناله نمايد و بهيچوجه در اينعالمها نيست. مقدّس از اين شئون و افکار است و امّا ديگران جلّ مقصدشان آمدن او بود و بس و اين امور جزئيّه قابل اين صحبتها نه و آنجناب واضح است که نهايت عنايت را در حقّ او داشته و داريد. اين امور مسلّمست ابداً مکدّر نباشيد که کار مشتبه نه بعضی روايات را از جمله معترضه بدانيد هر کس نظر بفکر خويش سخنی راند دع الرّوايات فانّها لا تغنی عن الآيات. حضرات جميعاً ذکوراً و اناثاً از شما نهايت رضايت را داشته و دارند در فکر امور مهمّه باشيد و آن سلوک اهل اللّه است که انشاء اللّه چون شهيدين اعظمين در ميان خلق محشور شويد و البهاء عليک يا سليل ذلک الشّهيد ع ع