هُوالأبهی

ای ياران وطن جمال قدم، الحمدلله شما از مطلع شمس حقيقتيد و از مشرق آفتاب احديّت از گلستان آن گلبن الهی هستيد و از بوستان آن سرو خرامان يزدانی آن گل حمراء در گلشن شما شکفت کو ناله و فغان مرغان و گلبانک بلبلان. آن دلبر ابها در آن بوم و بر پرده برانداخت کو آه و انين عاشقان. آن بحر سلسبيل در آن اقليم موج خيز گشت کو حرارت عطش تشنگان. آن نغمه الهی در آن سرزمين بلند شد کو رقص و طرب آشفتگان. آن جام سرشار در آن انجمن بدور آمد کو نعره و فرياد باده پرستان. آن نفحه قدس از آن رياض منتشر شد کو انشراح صدور ياران. آن آهوی دشت الهی در آن صحرا جولان نمود کو بيهوشی از رائحه مشک جان. باری ای ياران روحانی روحی لکم الفدا شما از موطن حضرت يزدانيد و از شهر جانان و وقايع عظيمه در بدو امر در آنجا ظاهر و عيان شد پس شما که از اصل منبت سدرهمنتهی هستيد و از جنّت شجره طوبی بايد از کلّ پيشتر باشيد و در اشتعال بيشتر بلکه فی الحقيقه بايد نفحات حقّ از آنصفحات بسائر جهات منتشر گردد و انوار هدايت و شوق و ذوق از آن خاور بسائر اقاليم بتابد ربّ هؤلآء من منبت سدرة رحمانيّتک و مغرس شجرة فردانيّتک ايّدهم بفضلک و جودک علی اعلاء ذکرک و اشهار امرک و هداية خلقک و الاحتراق بنار حبّک و خدمة کلمتک و کشف اسرار حکمتک و عرفان حقائق الاسرار فی آية توحيدک و الاستقامة علی عهد ربوبيّتک و ميثاق الوهيّتک انّک انت المقتدر العزيز المهيمن القيّوم ع ع