هُواللّه

ای نفوس مطمئنّه، شما يادگار آن ذات منوّريد و برگذار آن شخص محترم. حضرت خال بزرگوار در ايّام مبارک بنهايت صدق و امانت بخدمتگذاری مشغول بود و واسطه ارسال الواح و رسائل بود. محو و فانی بود. مقصدی جز رضای مبارک نداشت، آرزوئی جز خدمت امر نمينمود باين موهبت کبری فائز و چنين تاج مرصّعی بر سر داشت و چنين خلعت مفتخری در بر. بعد از صعود نيز در عبوديّت آستان مقدّس شريک و سهيم من بود تا روزيکه وفات کرد. از وفات او بسيار محزون و دلخون شدم زيرا رفيق من بود و مونس و انيس من. قدر اين خال را بدانيد اين نفس محترم در درگاه احديّت مقرّب است و در عالم اسرار مستغرق بحر انوار حال قدرش معلوم نيست عنقريب معلوم ميگردد. اين شخص بزرگوار افسری بر سر شما نهاد که جواهر زواهرش رخشنده و درخشنده بر قرون و اعصار است. شکر کنيد خدا را و پی او گيريد و بر قدم او حرکت نمائيد تا منتسبين حقيقی او باشيد نه مجازی من در حقّ شماها تضرّع بآستان مبارک نمايم و در دو جهان شما را کامرانی خواهم. اميدم چنان است که چنان که آرزو دارم مبعوث گرديد و عليکم البهآء الأبهی ١٩ اکتوبر ١٩١٩ حيفا عبدالبهاء عباس