هُواللّه

ای بنده پاينده آستان حق، جميع خلق آزادگی خواهند و بزرگواری جويند و سروری طلبند ولی تو پند از عبدالبهآء گير بندگی خواه و کهتری جو و چاکری طلب زيرا بنده آن آستان سرور دو جهانست و در بند آن زلف مشکبار آزاده لامکان. زحمت و مشقّتی که در سبيل جانان کشيدی هميشه در خاطر اين آوارگانست و سبب تقرّب درگاه يزدان. نفسی که در سبيل آن دلبر آفاق صدمه و بلا نکشد در خسران و زيانست و مبتلا بزاويه نسيان و هر بزرگواری که مانند جام سرشار از باده بلا لبريز است پر روح و ريحان و محرم خلوتگاه يزدان. پس ای يار مهربان از مشقّت و بلائی که کشيدی شادمان باش و شکرانه نما زيرا تحمّل اين بلايا مانند بذر افشانيست و برکت خرمن محقّق و مقرّر. امة اللّه رقيّه سلطان را تحيّت برسان و همچنين امة اللّه قمر سلطان را و همچنين آقا جلال را از الطاف بی پايان حضرت رحمن. اميدوارم که مشمول الطاف گردند و منظور بعين عنايت حضرت رحمن و علی الکلّ التّحيّة و الثّنآء و البهآء الی الأبد الآباد ع ع