هُواللّه

ای بنده صادق جمال مبارک، مدّتيست که از شما نه خبری نه اثری چرا افسرده هستی و دلشکسته محزونی و مغموم من رفيق تو هستم و انيس تو ديگر چرا غمخوری غمخواری چون عبدالبهاء داری در هر آن بياد تو افتم و در هر دم در آستان اسم اعظم ذکر تو نمايم البتّه مسرور باش و مشعوف و بمحبّت حضرت ربّ رؤف معروف و بتقديس و تنزيه موصوف ورقه موقنه امة اللّه فائزه را تکبير برسان و بگو که مدّتيست از شما خبری نرسيد البتّه از احوالات خويش مرقوم دار و آنچه در وقت رفتن القاء و تلقين شد سبب راحت روح و فتوحست و ابداً فراموش منما زيرا سبب روشنی قلب گردد و باعث تقديس و سرور و حبور روح در جميع مراتب و البهاء عليها ع ع