هُواللّه

ای بنده صادق ميثاق، چندی پيش از اين مکتوبی ارسال گشت تا بحال خبر وصول نرسيد ولی يکماه قبل مکتوبی از شما رسيد گله از قلّت مراسلات داشتيد. ای صادق عبدالبهآء هيچ ميدانی که عبدالبهآء در چه بحرانی مبتلا قسم بجمال بهاء روحی لاحبّائه الفدا که نَفَسی برنيارم مگر آنکه هزاران غوائل و احزان از دست بی وفايان حاصل و چشمی نگشايم مگر آنکه صد هزار مشاغل و آلام مهيّا. با وجود اين مشاغل و مصائب چگونه در هر دمی هزار مکتوب مرقوم گردد زيرا الحمدللّه بعون و عنايت جمال قدم و نصرت حضرت ملکوت صيت و شهرت امر اللّه شرق و غرب را گرفته و در جميع آفاق احبّای الهی موجود و جميع مراجعت مينمايند و مستدعی نامه هستند ملاحظه فرما انصاف ده عبدالبهاء چه کند. باری آن سرمست جام ميثاق بايد که در هر دمی صد هزار شکرانه نمايد که الحمدللّه نامه‌های متعدّد در محبره دارد و هميشه در محضر اين عبد مذکور است و از آستان مقدّس مستدعيم که بخدمات امر اللّه موفّق و مؤيّد گردد. ورقه موقنه امة اللّه فائزه را تکبير ابدع ابهی ابلاغ نما و بگو فراموش نشده و نخواهی شد در فکر تبليغ باش و جبين را بخاک کنيزی درگاه احديّت معطّر نما اگر عون و عنايت حقّ را ميطلبی تبليغ کن زيرا اليوم اگر کنيزی تبليغ نمايد تفوّق بر جميع بانوهای عالم يابد اينست نصيحت عبدالبهاء جميع اماء اللّه را و البهآء عليک ع ع