هُواللّه

ايّها المقبلون المقبولون، جناب درويش غلامحسين عليه بهآء اللّه الأبهی از حيفا رقيمی ارسال نمودند و خواهش نگارش اين نامه کردند. من نيز با صد هزار مشاغل و موانع در کمال حبّ بتحرير پرداختم تا سبب تسرير قلوب گردد و تنوير افئده و نفوس شود. امروز نور جهان افروز پرتو حبّ الهی و شعاع صلح اعظم و صلاح اممست و در جميع کتب مقدّسه اين يوم موعود مذکور که جنگها بصلح انجامد و ظلم و عدوان بعدل و احسان منتهی گردد و جور و جفا بحبّ و وفا منقلب شود. اين از امور مبروره محتومه کور ظهور است هر چند هنوز بظاهر اين نجم هدی در افق عالم باهر نه ولی صبح مبينش ساطع و عنقريب شمس منيرش طالع گردد.

ای ياران مانند محيط بی پايان موج محبّت زنيد تا خس و خاشاک عدوان و جفا از اين بحر وفا بدر اندازيد و روی اين دريا آئينه آسا لطافت موهبتش عيان گردد و علوّ منقبتش نمايان شود. الحمدللّه بحر الطاف پر موجست و ابر عنايت فائض بر عالميان. ياران در ظلّ رحمانيّتند و دوستان سرمست صهبای روحانيّت. در هر دمی يمی بموج آيد و در هر نفسی بشارتی در رسد. الطاف جمال مبارک احاطه نموده و فضل و موهبتش مستولی گشته با وجود اين چگونه دمی بياسائيم و صبر و قرار بيابيم و غفلت بنمائيم فرصت از دست بدهيم وقت آنست که خود فراموش نمائيم و سرمست جانفشانی نمائيم و شادمانی بکنيم تا در ملکوت تقديس بکامرانی موفّق گرديم و عليکم التّحيّة و الثّنآء ع ع