هُواللّه

ای امة اللّه، جناب سيّد ابو طالب الحمدللّه تا بود جُند غالب بود يعنی بجنود هوی در نهايت صولت و شوکت و سطوت صف جنگ ميآراست و قوای ظنون و اوهام نفوس مشأوم را متفرّق و پريشان مينمود و حضرت حاجی ابويشان فی الحقيقه قلبی رحمانی داشت و رخی نورانی جانی پر بشارت داشت و معانيئی پر اشارت در عراق در ساحت نيّر آفاق بنده مقبول بود و در حضور بکمال سرور قبول ميشد. نهايت عنايت در حقّ او بود و غايت الطاف شامل حال او. پس تو که ورقه طيبّه هستی توکّل بر خدا کن و در موارد بلا صبر و تحمّل نما تا مظهر لطف قديم شوی و مطلع انعام ربّ عظيم. در خصوص کتابها بجناب حبّ اللّه عليه بهآء اللّه مرقوم ميشود و البهآء عليک و علی کلّ ورقة ثبتت علی ميثاق اللّه ع ع