هُواللّه

جناب حاجی، آقا سيّد احمد رفته‌اند که تدبيری نمايند و مراجعت بعليّه کنند و کار های خويش بقدر امکان تسويه کنند و اين اگر چنانچه ممکن بشود ولی شايد ميسّر نگردد. لهذا نبايد خود را آلوده بکلمه‌ ئی بکنيد که سبب زحمت شما گردد و من نيز حالت و فرصت اشتغال باينگونه امور بجان عزيزت ندارم لکن نهايت تشويق و تحريص و دلالت را نمودم انشآء اللّه موفّق بر ادای ديون می شوند. شما خود را خلاص از گفتگوی امور ايشان با مردم نمائيد و الّا هميشه در مرارت و زحمت خواهيد بود و من نيز بايد در هر هفته يک شرح کشّاف مرقوم نمايم و ابداً فرصت ندارم و حالتی که باينگونه امور مشغول شوم ندارم. باموری مشغول شويد که ثمره و فائده داشته باشد و کمال محبّت در حقّ شما انشآءاللّه خواهد بود و السّلام ع ع