هُو الأبهی

ای امة الله، شکر کن حضرت دوست را که در حلقه آشفتگان موی او و عاشقان روی او درآمدی تشنه جگر سوخته ببحر عذب سلسال و سلسبيل شيرين پی بُرد و مرغ صبحگاهی بگلستان الهی درآمد غزال صحرای محبّت اللّه ببرّ وحدت شتافت و مشتاق جمال ذو الجلال بميدان مشاهده و شهود بتاخت. ای صد آفرين بر قلب نورانيت که مجلّای انوار هدايت شد. ای صد بشارت بروح رحمانيت که مظهر نظر عنايت گشت عنقريب ملاحظه کنی که لسانی ناطق و نخلی باسق و کوکبی شارق گشتی و تأييد جمال ابهی روحی لأحبائه الفدا از يمين و يسار احاطه نموده و البهآء عليک ع‌ع