هُو اللّه

ای دو کنيز عزيز الهی، جناب آقا ميرزا حبيب اللّه در نامه خويش نام شما برده و خواهش نگارش نامه کرده. چون ايشان صادق در قولند لهذا عبدالبهآء بتحرير اين ورقه پرداخته تا ذکری از شما نمايد که سبب علوّ درجات و سموّ مقاصد و انجذاب قلب و بشارت روح و فرح فؤاد گردد. در اين دور بديع اماء رحمن بايد هر دم هزار شکرانه نمايند که يَدِ عنايت نساء را از حضيض ذلّت نجات داده و باوج عزّت رجال رسانده. ملاحظه نمائيد که چه موهبتی است زيرا حزب نساء بدرجه‌ ئی در شرق ساقط بودند که در لسان عربی چون ذکرشانرا ميخواستند اجلّک اللّه نسوان ميگفتند نظير آن اجلّک اللّه حمار ميگفتند و در لسان ترکی حاشا حضور دن قاری در و در لسان فارسی در ذکر زن بلا نسبت ميگفتند و تعبير بضعيفه مينمودند. حال الحمدللّه در ظلّ عنايت مبارک نساء در نهايت احترامند. پس ای دو کنيز عزيز الهی در مجامع نساء آهنگ شکرانه‌ ئی بملکوت ابهی بلند کنيد که ذليلان را عزيز فرمود و بيچارگان را عنايتی بی‌ منتهی مبذول داشت و عليکما البهآء الابهی ع‌ع