هُو الأبهی

ای خاک در کبريا، رجوليّت و انوثيّت بجان است نه بجسم بدل است نه بِگِل. زيرا اين دو صفت جسمانيش مجاز است و روحانيش حقيقت چه که ملاحظه ميشود شخص ذکوری با هيکلی چون پيل بمثابه مور ذليل حقير و ضعيف و در پس پردهٔ عفّت و عصمت اناثی در نهايت قوّت و قدرت. آن ذليل نفس و هوی و اين عزيز عقل و نهی آن گنه کار و اين بزرگوار پس واضح و آشکار گشت که مردی و فرزانگی بدل است نه بآب و گِل چون چنين است بکوش تا مرد ميدان عرفان گردی و کوکب نورانی آسمان ع‌ع