هُو الأبهی

ای قبسه مشتعله ملتهبه بنار محبّت سدره ربّانيّه، شکر کن خدا را که از بدو ظهور بجواب طبل الست ندای بلی گفتی و سرمست در رياض محبّت اللّه چون گل شکفتی و دُرّ عرفان بسفتی و سرّ رحمن در دل نهفتی و در جميع موارد و مواقع ثابت بر امر ماندی و راسخ بر دين اللّه گشتی پس از فضل قديم و لطف جديد بخواه که بر عهد و ميثاق عظيم الهی نيز موفّق بثبوت تامّ گردی تا رويت در ملکوت ابهی روشن و منّور گردد ع‌ع