هُو اللّه

ای کنيز عزيز الهی، نامه رسيد و فرياد و فغان و ضجيج و اجيج تأثير شديد نمود گمان مکن که فراموش شوی و بزاويه نسيان افتی. مضمونی که از پيش مرقوم گشت شوخی بود نه جدّی حال دوباره بمکاتبه پيوستيم و آغاز مخابره مينمائيم تا بدانی که در اين انجمن چسانی مقرّب درگاه کبريائی و منظور نظر عنايت جمال ابهی در کهف حفظ و حمايتی و در سفينه عهد و ميثاق ربّ الموهبتی همواره زبان بهدايت اماء بگشا و بکمال قوّت بتبليغ مشغول شو و صبيّه امة اللّه ملکه را بيان بليغ بياموز تا لسان فصيح باز نمايد و محرومان را محرم راز فرمايد. بيگانگان را آشنا کند و اغيار را يار نمايد. اليوم تکليف کلّ تبليغ است چه رجال و چه نساء و در اقليم امريکا اناث گوی سبقت و پيشی را از ميدان رجال ربوده‌ اند و در هدايت من علی الأرض بيشتر کوشند و همّتی افزون دارند و بتأييدات و توفيقات حقّ مقرونند اميدوارم که در شرق نيز اماء رحمان همّتی بنمايند و قدرتی ابراز دارند و استعدادی آشکار نمايند مکاتيبی در جوف است بصاحبانش برسانيد و عليک التّحيّة و الثّنآء ع‌ع