هُو اللّه

ای کنيز مبارک بهآءاللّه، بلقيس قديمرا تخت و تاجی از طلای قشنگ و سنگ خوشرنگ بود و عاقبت آن نيز بباد رفت زيرا از خاک بود و بخاک برگشت. ولی تو بکوش تا تاجی متلئلأ بجواهر ملکوت ابهی بسر نهی و بر سريری از اوج اثير نشينی و آن نطق گوياست که زبان و بيان بگشائی و تبليغ امر اللّه نمائی و چنان ناطق گردی که عموم نسآء حيران گردند که اين چه فضل و کمالست حقّا که اين کنيز حضرت بهآءاللّه است ع‌ع