هُو اللّه

ای ورقات سدره نورانيّه، درين صبحگاهی که نور الهی از فجر رحمانی عالم پنهان ساطع و لامع عبدالبهآء بذکر شما رايت وفا افراخته و بنگارش اين نامه پرداخته تا کلّ بدانيد که اين جان و دل ينبوع رأفت کبری است و باحبّای الهی و اماء رحمانی بی‌ نهايت مهربان. مقصود اين است که شما ازهار گلشن محبّت اللّهيد و ورقات شجره اصلها ثابت و فرعها فی السّمآء و اين از مواهب حضرت بهآءاللّه. ستايش و نيايش بايد تا بشکرانه پردازيم و تا آهنگ و ترانه و نغمه چنگ و چغانه و تمايلات مستانه تأثير شرب شبانه بخشد بفرح و سرور آئيد و سعی مشکور فرمائيد و فضل موفور يابيد و سبب هدايت جمهور گرديد. از باده محبّت اللّه چنان سرمست شويد که جشن الست برپا نمائيد و از صهبای عشق می‌پرست گرديد و در ميدان رزم جنود ناقضين و ناکثين را شکست دهيد و عليکنّ البهآء الابهی عبدالبهآء عبّاس ١٢ صفر ١٣٣٩ حيفا