هُو الأبهی

ای ورقه طيّبه، از آثار باهره يوم اللّه آنکه امائی از رقد نفس و هوی مبعوث و در ظلّ لواء کلمه جامعه محشور شدند که فخر رجال و روشنائی جهان گشتند. لسان بذکر رحمن گشودند و وجود و جان بنفحات جانان تر و تازه کردند. چون جبل راسخ بر امر اللّه استقامت نمودند و چون بحر موّاج در معرفت پروردگار لئالی معانی افشاندند پس از خدا بخواه که يکی از اين ورقات ثابتات ناطقات شوی عبدالبهاء ع