هُو الأبهی

ای ورقه طيّبه زکيّه، حضرت محبوب عالميان ببعضی از اماء الرّحمن يا فخر الرّجال خطاب فرموده‌اند پس واضح و مشهود شد که در ايّام اللّه و عصر حضرت کبريا اماء اللّه بتأييداتی مؤيّد ميشوند که گوی سبقت و پيشی را در ميدان عرفان از رجال ميربايند. تو که ورقه اين رياض احديّتی بايد چون قلزم اعظم در جوش و خروش آئی و چون اوراق سدره انجذاب در وجد و حرکت. پيمانه محبّت اللّه را در دست گيری و در محفل اماء اللّه آتش شوق و وله برافروزی. عنايات الهيّه چون بارقه صبح صادق بر آفاق پرتو افشان است چرا خاموشی لسان بستايش حضرت بی‌نياز بگشا ع‌ع

ورقتين طيّبتين قدسيّه و بقائيّه دو صبيّه آن امة اللّه را بتکبير ابدع ابهی متذکّر داريد.