هُو الأبهی

ای ورقه مهتزّه از نفحات رياض، آنچه مرقوم نموده بودی ملاحظه گرديد. دليل ثبوت بود و برهان رسوخ. ولی اين ثبوت و رسوخ بايد مؤيّد و مشفّع برضاء باشد رضای اينعبد بهاء. از شما وقتی کامل گردد که ناطق بعبوديّت محضه من در آستان جمال ابهی گردی و دلائل و براهين اقامه نمائی و فرياد يا عبدالبهاء و يا رقيق البهآء برآری. بجمال مقدّسش قسم است که هيچ نامی و ندائی در مذاق روح و جان چون اين نام شيرين و پر حلاوت نه. من عبد بهايم تو نيز امة البهآء باش و از خدا بخواه و دعا کن که هر دو بخدمت موفّق گرديم. اينست عزّت ابديّه، اينست مفخرت سرمديّه، اينست اکليل اعظم، اينست تاج سر هر ملک الملوک معظّم. چه مقامی اعظم از عبوديّت آستانش جوئيم و چه شأنی اکبر از بندگی درگاهش خواهيم. تا توانی در اين بکوش و بجوش و بخروش. اين ميثاق ميثاق عبوديّت است و اين عهد عهد بندگی حضرت احديّت. باری اذن حضور داری ولی در بين راه بايد عبوديّت اين عبد را ناطق گردی و کلّ امآء را از اين نفحه معطّره مشام معنبر نمائی تا نظر عنايت در حقّ تو کامل گردد و تأييد ملکوت را از هر جهت مشاهده نمائی. حال آنچه من ميگويم بکن و ملاحظه تأييد نما. جناب آقا سيّد صادق را تکبير ابدع ابهی ابلاغ نمائيد ع‌ع. فی الحقيقه در امور جناب آقا ميرزا جلال بازماندگان حضرت سلطان الشّهداء خيلی زحمت کشيديد بسيار همّت نموديد البتّه اين خدمت در درگاه الهی مقبول است ع‌ع