هُو اللّه

يا امة البهآء، مدّتی است از شما خبری نميرسد و عبد البهآء در هر آن ذکر ترا نمايد و در نزد ورقات مقدّسه ستايش از تو کند که آن مظلومه هدف تير جفاست و مورد بلا در سبيل بها. از بدايت نشو و نما هر روز مبتلا بصدمات اعدا و در اين مدّت فريادی ننمود و آه و فغانی بلند نکرد شکوه‌ ئی ننمود بلکه بشکرانه خداوند يگانه زبان گشود که الحمدلله موفّق باين بلايم و مؤيّد باين ابتلا. اين جام زهر هلاهل هر چند سرشار است ولی بمحبّت دوست شيرين و گوارا. باری مقصود اين است که دمی فراموش نشوی و نَفَسی از خاطر نروی از خدا خواهم که در آن اقليم ياران را همدم و نديم يکديگر نمائی و کلّ را باتّحاد و اتّفاق و محبّت همراز و دمساز کنی تا از مؤانست و الفت بشور و وله آيند و وجد و طرب کنند و بر محبّت و تعلّق افزايند. کوره هر چند پر آتش است ولی محتاج بدمست تا فضّه و ذهب را بگدازد و جسم جامد مايع گردد و رخ برافروزد حرکت محتاج بمحرّکست و از صبر و سکون هموم و غموم خيزد و افسردگی و پژمردگی حاصل گردد. يا امة البهآء سبب حرارت قلوب شو و التهاب و انجذاب نفوس تا کلّ بنار اللّه الموقده برافروزند و بوجد و طرب آيند و نغمه و آهنگ بلند کنند انّ ربّک لهو المؤيّد الموفّق العزيز الکريم. جميع ياران الهی را بکمال اشتياق و آرزوی دل و جان تحيّت ميرسانم و اماء رحمانرا تحيّت محترمانه برسان ع‌ع