هُو الأبهی

ای امآء رحمن و ورقات طيّبه موقنه مطمئنّه بفضل يزدان، هزاران هزار دختران شهرياران و بنات سروران و بزرگان ترک پرند و پرنيان نموده و از آسايش و راحت جان و کام دل و آلايش گذشته و از پدر و مادر چشم پوشيده و از هر شادمانی و خوشی و کامرانی منقطع گشته و لباس رهبانيّت در بر کرده راهبه گرديد و شب و روز را بعبادت و رياضت و خلوت و ضراعت گذرانده که شايد مشاهده پرتوی از نور حقيقت نمايد و در حسرت اين موهبت جان بداد و بلمعه‌ ئی از انوار شعله طور فائز نگشت. حال شما بشکرانه قيام نمائيد که الحمدلله نجوم اين نور مبين را طالع از افق جبين داريد و ظهور اين آثار باهره را در حقيقت زاهره داريد و اکليل اين نعمت را بر فرق، مطالع محبّت اللّه هستيد و مشارق موهبت اللّه و انشآء اللّه ناشرات هدايت اللّه و شکر اين فضل بيمنتهی ثبوت و رسوخست بر ميثاق اللّه بقسمی که بايد چون جبال راسيات ثابتات باشيد و مقاومت طوفان اعظم نمائيد و چنان مشتعل و متوقّد و منجذب گرديد که جميع نساء را منقلب نمائيد در آستان مقدّس حضرت دوست امآء الرّحمن بذکر شما مشغول و ما بدعای تأييد مألوف و البهآء عليکنّ يا امآء اللّه ع‌ع