هُو اللّه

يا امآء الرحمن، از قرار مسموع محفلی آراستيد و بخدمت آستان مقدّس برخاستيد طوبی ثمّ طوبی که در عصر ربّ بذکر حقّ پرداختيد و در اين ميدان بجان و دل شتافتيد تا بمنزل مقصود رسيديد و بسرّ وجود پی برديد وجمال موعود يافتيد و حقيقت شهود ادراک نموديد پرتو انوار شمس حقيقت فائض و الطاف جمال مبارک شامل حال مؤمنات و موقنات در هر دمی موهبتی جلوه نمايد. امآء رحمن بايد فرصت اين ايّام را غنيمت شمرند و هر يک جهدی نمايد تا بدرگاه ربّ اله تقرّب جويد و استفاضه فيض از مبدء وجود کند حالتی پيدا کند و بقوّتی مؤيّد گردد که هر شخص ذليل را بمجرّد القآء کلمه نفس عزيز کند و محروم را محرم لاهوت نمايد و مأيوس را اميدوار نمايد و بی‌ نصيب را از موهبت کبری بهره و نصيب دهد و جاهل نابينا را دانا و بينا کند و غافل کاهل را بيدار و هوشيار نمايد اينست صفت امآء رحمن اينست شيم کنيزان درگاه کبريا. ای ورقات موقنات در صفحات اروپا و امريکا امآء رحمن گوی سبقت و پيشی را از ميدان رجال ربوده‌ اند و در تبليغ و نشر نفحات اللّه يد بيضا نموده‌ اند. عنقريب مانند طيور ملأ اعلی در اطراف و اکناف دنيا بپرواز آيند و هر نفسی را هدايت کنند و محرم راز گردانند. شماها که ورقات مبارکه شرقيد بايد بيش از آنان شعله زنيد و بنشر نفحات اللّه پردازيد و ترتيل آيات اللّه کنيد پس تا توانيد بنصايح و وصايای جمال مبارک قيام نمائيد تا جميع آرزوها ميسّر گردد و آن جويبار و چمن گلشن احديّت شود و عليکم و عليکنّ البهآء الابهی ع‌ع