هُو اللّه - ای ياران و امآء رحمن، اين واضح و عيان است که عبدالبهآء بی نهايت بشما مهربان.
هُو اللّه
ای ياران و امآء رحمن، اين واضح و عيان است که عبدالبهآء بی نهايت بشما مهربان. زيرا شب و روز آرام ندارد و دقيقه ئی راحت نجويد يا بگويد و يا بنگارد و بذکر ابرار و امآء رحمن پردازد و در بعضی شبها بدرگاه جمال ابهی بزارد و بگريد و جميع دوستان و امآء رحمن را تأييد و توفيق از ملکوت اللّه بطلبد. اين حال استمرار دارد هر صبح عجز و لابه کند و هر شام جزع و گريه نمايد که پروردگارا ابرار را انوار بخش و ورقات را آيات ملکوت اسرار فرما. روحانی کن، نورانی فرما، سبحانی کن، ربّانی نما و حيات جاودانی بخش و بقای سرمدی ده. سراجهای نورانی نما و آيات رحمانی کن. امواج بحر تقديس نما و افواج ملکوت ابهی کن. طيور حديقه معانی نما و ماهيان دريای سرمدی کن. از هر آفتی محفوظ نما و از هر حوادثی محروس و مصون کن. در سبيل رضا سالک فرما و در اقليم وفا ناسک کن. هر دم روحی جديد بدم و در هر نفس از نفس رحمانی زنده نما. در جميع مراتب ترقّی بخش و بجميع شئون رهنمون فرما. توئی مقتدر و توانا و توئی واقف اسرار و بينا و عليهم و عليهنّ البهآء الابهی ع‌ع