هُو اللّه

ای آوارگان راه حقّ، جهانيانرا آئين ديرين چنين است که دشمن راستيند و بد‌خواه حقّ پرستی و معارض دوستی لهذا از آنچه واقع دلتنگ مباشيد و نام و ننگ مجوئيد آهنگ جهان ديگر کنيد و نغمه ديگر زنيد و در هوائی ديگر برپريد باده محبّت اللّه نوشيد و شهد معرفت اللّه چشيد و جرعه صهبای توحيد بنوشانيد. ملاحظه نمائيد که اوليای الهی و اصفيای ربّانی از پيش چه کشيدند و چه سمّ قاتلی چشيدند و چه زهر هلاهلی نوشيدند ولی آن بلا عين عطا بود و آن زهر عين شفا و آن زحمت رحمت بود و آن مشقّت راحت. نظر بعاقبت بايد نمود نه بدايت اگر نظر بآغاز نمائيد يزيد را عزّت و راحتی مزيد و وليد را هر دم خوشی و شادمانی جديد ولی عاقبت عذابی شديد و نکبتی پديد ولی مظلوم دشت بلا شهيد کربلا روح المقرّبين له الفدا را در بدايت سهم مسموم ولی عاقبت عزّت ابديّه مقرّر و معلوم و در جهان ابدی حيات سرمديّه مثبوت و محتوم نظر باين مقام نمائيد زيرا آن عزّت دنيويّه خوش درخشيد ولی دولت مستعجل بود سرابست نه آب سايه است نه آفتاب تاريک است نه تابناک پس لسان بشکرانه گشائيد که باين موهبت عظيمه فائز گرديديد آواره راه خدائيد و بيچاره آن محبوب بيهمتا و عليکم التّحيّة و الثّنآء ع‌ع