هُو الأبهی

ای بنده الهی، خطوط نقوش است و علائم و اشارات دالّه بر الفاظ و کلمات و اين علامات در هر طائفه و اقليم مختلف و متفاوت و هر يک را از خطوط اشاراتی مخصوص و حُسن خطّ عبارت از انتظام اين اشارات و علامات لهذا اگر در خطّ دقّت نگردد و يا آنکه از اصل انتظام نداشته باشد گمان بی‌احترامی بشما نشود و سبب اعتراض نگردد. حضرت رسول در اصل امّی بودند و اکثر از اولياء رحمن و انبيای عظام يک حرف مرقوم نفرمودند و مير عماد و درويش و شفيعا در خطّ کرامت نموده‌اند و قدرت ظاهر کردند خطّ حضرت قدّوس خوانده نمی‌شد پس در رتبه اوّليّه بايد در تحصيل معانی الهيّه بکوشی و در طلب عرفان جهد نمائی و در رتبه ثانيه در تحصيل خطّ بکوشی چه که اگر در خطّ استاد عماد گردی و شفيع شفيعا شوی و پيش از درويش افتی و از عرفان الهی محروم جوی ثمر نبخشد ولی اگر امّی باشی و بعرفان فائز در درگاه احديّت مقبولی و محرم اسرار حضرت مقصود امّا اگر بکمال و فضائل معنويّه آراسته و بکمالات ظاهره نيز پيراسته اين اکمل است و البهآء عليک ع‌ع