هُو اللّه

ای بندگان و کنيزان الهی، حضرت فروغی نامه‌ ئی مرقوم نموده‌اند و نهايت ستايش از نيايش و پرستش آن ياران مهربان نموده‌اند که اين نفوس طيّبه سُرُج نورانيّه‌ اند و نجوم رحمانيّه. آيات هدی هستند و رايات ملأ اعلی. اين خبر روح پرور بود زيرا اميدوار گشتيم که در خراسان نار محبّت اللّه شعله شديد خواهد زد و انوار معرفت اللّه سطوع عظيمی خواهد نمود و نهايت آمال و آرزوی اين عبد اينست که هياکل انسانی بخلعت رحمانی مزيّن گردد و قلوب بنور هدايت کبری روشن شود لهذا بملکوت عزّت تضرّع و زاری نمايم و جزع و بيقراری کنم که ابر رحمت بر آن اقليم ببارد و انوار شمس حقيقت بر آن کشور بتابد و نسيم روح القدس بر آن خطّه و ديار بوزد تا آن خطّه عليا جنّت ابهی شود و عليکم التّحيّة و الثّنآء ع‌ع