هُو اللّه

ای ثابتان ای نابتان، شکر کنيد خدا را که بشرف و موهبت کبری فائزيد و بخدمت احبّاء قائم. در عرصه وجود هر کسی مظهر فضل و جود گردد ناصيه و خدود را بغبار نعال ياران غبار آلود نمايد و اين سجيّه را بايد مقام محمود دانست. عزّت و منقبتی اعظم از خدمت دوستان حضرت احديّت نه و شرف و منزلتی اتمّ از عبوديّت آستان ربوبيّت نيست. الحمدلله شما در اين مقام مؤيّد و موفّقيد تا ببينيم ما چه خواهيم کرد. انشآء اللّه بعون و عنايت حقّ اين عبد نيز موفّق خواهد گشت فنعم ما قال چگونه سر ز خجالت بر آورم بر دوست که خدمتی بسزا بر نيامد از دستم و عليکم التّحيّة و الثنآء ع‌ع