هُو اللّه

ای ثابت بر پيمان، جناب حيدر قبل علی اسکوئی در نامه خويش بشفاعت زبان گشوده و از جناب آقا سيّد اسداللّه رجا نموده که عبدالبهآء با وجود عدم فرصت و مهلت نامه‌ ئی بشما تحرير نمايد. اين شفاعت تأثير سريع بخشيد جميع امور را گذاشته بنگارش اين نامه پرداختم تا بدانی که دل و جان اين عبد بمحبّت ياران چون جام سرشار است علی الخصوص بآن خلاصه ابرار. مختصر اينست امروز روز مبارک است زيرا الطاف جمال ابهی مانند سيل سائل و جيش صائل از جميع جهات مهاجم است. ياران خويش را چنان امر و تربيت فرموده که هر بيگانه خويش گشته و اغيار يار شده ابواب رحمت کبری بر وجه عالميان گشوده و دوستانرا تاجی از موهبت کبری بر سر نهاده. قطره را حکم دريا بخشيده و سبزه را شجر با ثمر نموده. حقيرانرا در ملکوت خويش عزيز کرده و افتادگان را قيام ملکوتی بخشيده. فقيران را بگنج روان دلالت فرموده و گمگشتگانرا بشاهراه حقيقت رسانده. پس بشکرانهٔ اين الطاف و اعطاف و اسعاف بايد بر خدمت امرش قيام نمائيم و بموجب وصايا و نصايحش عمل نمائيم تا جهان تاريک روشن شود و گلخن غبطه گلزار و چمن گردد. پرتو حقيقت چنان بتابد که عالم مجاز نسياً منسيّا شود. اينست صفت بهائيان و اينست سمت ربّانيان دوستانرا فرداً فرداً از قبل من نهايت اشتياق ابلاغ داريد و روی و موی ببوسيد و عليک البهآء الأبهی ع‌ع