هُو الأقدس الأعلی

ای جوان روحانی و الفتی الرّحمانی، آنچه بجناب سيّد تقی مرقوم گرديد ملحوظ شد و مفهوم و معلوم گرديد. الحمدلله که عبارات منبعث از شوق و وله و جذب و طرب و استقامت و سرور در امراللّه بود و لمثلک ينبغی هذا. ای بنده مقبول درگاه جمال ابهی، بی وفايان آن مه تابان و يار مهربان را فراموش نمودند و روی از پيمان گرداندند و بهوی و هوس خويش مبتلا گشتند. بيا ما و تو و ياران الهی پيمانه وفا به پيمائيم و در باديه پيمان بشتابيم و بعبوديّت آستان مقدّسش قيام کنيم و در اعلاء کلمه‌اش بکوشيم و در سطوع صبح احديّتش جانفشانی نمائيم. در ايّام اشراقش در ظلّ شجره عنايتش اين جمع پريشان را پرورش داد تا در وقت افول جان را فدای جمال جانان نمائيم و بکلّی خود را فراموش کنيم و بنفحات جانپرور غيب ملکوتش مهتزّ گرديم. حال ای يار روحانی وقت است وقت بايد بجميع قوّت تشبّث نمود تا اين خدمت مجری گردد. الحمدلله احبّای ارض خاء در نهايت بشارت و شوق و شورند و از هر جهت مورد موهبت و مشمول نظر عنايت و از درگاه الطاف آن محبوب مهربان و مقصود دو جهان سائل و آملم که هر يک از آن يارانرا شمعی روشن فرمايد و نور انجمن و گل گلزار و چمن تا از هر يک بفضل جمال ابهی رائحه خوش وفا استشمام گردد ع‌ع