هُو الأبهی

ای حبيب قديم، با کمال شوق و اشتياق بياد تو افتادم تا اين نامه بنگارم. اگر بدانی که در نزد ياران الهی در انجمن رحمانی چه قدر محبوب و ممدوحی البتّه پر برآری و پرواز کنی. زيرا از احبّای قديم جمال قدمی و از فدائيان ديرين اسم اعظم و در جميع اوقات بجان و دل بخدمات دوستان الهی پرداختی و در سبيل الهی هر مشقّتی تحمّل نمودی و اين تاج جليل بر سر نهادی حال نيز تا توانی از اين خصلت ممدوحه که مفخرت اهل ملأ اعليست انفکاک منما تاللّه بها يتنوّر وجهک فی الملکوت الأبهی و يشتهر صيتک فی الملأ الأعلی و البهآء عليک ع‌ع