ای خيّاط، رشته مريمی بدست آر و زخم آفاق را رفو نما قميص يوسفی بدوز تا نفحات قدسش مشام پير کنعان را معطّر فرمايد و ردای ممتاز برازنده بر هيکل خويش بدوز تا ذيلش خطای ياران را بپوشاند و جناب آقا محمّد حسن عارفرا تحيّت برسان و بگو نشان عاشق آن باشد که سردش بينی از دوزخ نشان عارف آن باشد که خشکش يابی از دريا. ديگر تو ملاحظه فرما که عارف چگونه بايد از بحر الهی مغترف گردد تا عارف غارف شود و عليک التّحيّة و الثّنآء عع