هُو اللّه

ای دو بنده الهی، نامه شما اثر خامه محبّت اللّه بود سبب سرور دلها گرديد هر رايحه را تأثير ساعتی و تعطير در نفسی مگر رايحه محبّت آندلبر رحمانی تأثير جاودانی دارد و مشامرا بنفحه ابدی معطّر نمايد. در محضر احبّا نامه شما گشودم و از عنوان تا پايان بنهايت دقّت ملاحظه نمودم معانی روحانی بود و روح و ريحانی مبذول داشت که تأثيرش در جوارح و ارکان ظاهر شد. اجازه حضور خواسته بوديد فی الحقيقه مستحقّ احرام حرم مقصود هستيد امّا با وجود اين ملاحظه حکمت نيز بايد نمود و در آنسامان بخدمت پرداخت زيرا خدمت بآستان مقدّس يعنی نشر نفحات عين زيارتست و عبوديّت دل و جان را طائف مطاف ملأ اعلی نمايد. اگر قربيّت مکانی نه تشرّف روحانی حاصل. شاعر عرب گفته يا زائری روضة المختار من مضَر زرتم جسوماً و زُرنا نحن ارواحا و عليکما التّحيّة و الثّنآء ع‌ع